Tijdens al onze vakanties is het een vast programma-onderdeel. We komen er niet onderuit. Winkelen. Vraag de gasten wat ze graag willen doen en het is het eerste antwoord dat je krijgt. We doen elke week ons best om een aantal originele nieuwe activiteiten te verzinnen, maar zonder winkelen is de vakantie niet compleet. Dus gaan we wekelijks beladen met zakgeld de stad in om te shoppen.
Marcel kwam dit jaar op paardenkamp en had extra zakgeld meegenomen, omdat hij een radiografisch bestuurbare boot wilde kopen. Thuis heeft hij z’n kamer vol staan met auto’s die hij met behulp van een afstandsbediening rond kan laten rijden, maar de enige boot die hij had was kapot en die wilde hij tijdens de vakantie graag vervangen.
Zo gezegd zo gedaan. Tijdens de winkeldag gingen we naar de Intertoys en gelukkig hadden ze daar een erg mooie boot voor een aanvaardbare prijs. Marcel was dolblij en kon niet wachten om ‘m uit te proberen.
De eerste keer varen ging prima. Marcel liet zijn boot rondjes scheuren over de Meinesloot en iedereen kon zien hoe goed hij met het ding overweg kon. Na het vaartochtje werd de boot voorzichtig open gemaakt, droog gepoetst en netjes opgeborgen in de bijbehorende doos.
De tweede keer varen ging het mis. De boot reageerde niet meer op de afstandsbediening. We wisten zeker dat Marcel er erg voorzichtig mee was geweest, dus dit kon niet aan hem liggen. We gingen terug naar de Intertoys om de boot te ruilen, ofwel het geld terug te krijgen. Helaas werden we niet zo netjes behandeld door het aanwezige personeel. Volgens hen lag het toch echt aan onzorgvuldig gebruik. Er zat namelijk water in de boot en men zei dat dit soort producten met elektronica slecht tegen water kan. Onze opmerking “Ja maar het is een boot, die moet in het water!” werd helaas als argument van tafel geveegd.
Marcel werd naar huis gestuurd met een tegoedbon. Hij liet het niet merken, maar we wisten dat hij teleurgesteld was. Hij had zich ontzettend verheugd op een nieuwe boot. Niet op een tegoedbon…
Na wat telefoontjes naar diverse Intertoys-vestigingen en naar het hoofdkantoor bleek dat er in heel Nederland nog maar 1 exemplaar van deze boot te koop was en dat het product ook nog eens uit het assortiment was gehaald. Op onze vraag of Marcel dan zijn geld terug kon krijgen zodat hij in een andere winkel een boot kon kopen, werd nee gezegd. Met als opmerking erbij “Dan koopt hij toch gewoon iets van Lego?”.
Maar Marcel wilde geen Lego. Hij wilde een boot. Dus gingen we op zoek, zonder dat Marcel het wist. Gelukkig konden we terecht bij een andere speelgoedwinkel, die een kwalitatief betere boot had en ook nog eens voor minder geld. Met de boot in een kadopapiertje en de garantie van de winkel dat de boot terug gebracht kon worden mocht hij ‘m niet mooi vinden, gingen we de laatste avond van de vakantie naar Marcel.
Toen het pakpapier eraf was leek het alsof Marcel niet zo blij was. Hij keek wat verbouwereerd. We waren even bang dat hij de boot toch niet zo mooi vond. Dat was echter niet het geval. Integendeel. Hij kon gewoon geen woord uitbrengen. Omdat ie er niet meer op gerekend had dat hij met een boot naar huis zou gaan. Hij stond op en gaf ons een knuffel als bedankje, met de woorden “Jullie weten niet hoe blij je me hiermee maakt!”. Om hem heen begonnen alle andere gasten te juichen en te klappen voor hem. De begeleiding verdween 1 voor 1 naar het begeleidingshok, omdat ze zó ontroerd waren dat ze ervan moesten huilen…
Ons werk bestaat uit het blij maken van onze gasten. Dat lukt prima, dat zien we op heel veel momenten en daar zijn we trots op. Sommige momenten zijn echter net even iets specialer dan andere. Zo’n moment waarop je kippenvel krijgt van ontroering. Die herinner je je over twintig jaar nog steeds…